Ներկապնակ

                                                   

Նորից աշուն է ու նորից թախիծ,

Ոնց է հոգնել նա բաժանումից,

Հսկա մի բարդի,մի տերև անբիծ,

Դեղնել է նա իր ծով արցունքից։

Լուռ է երկինքը,ամպերն են դողում,

Խրճիթում նստած մայրը լուռ,տրտում,

Ակոսով հոսող արցունքն է մաքրում,

Միակ որդին իր կռիվ է գնում։

Մերկացավ բարդին,մերկացավ խրճիթը,

Աշունը բերեց արցունքն ու ճիչը,

Տխուր է ցավոք աշնան մեղեդին,

Զատելն ու զատվելն է միայն մտքին։

Բայց կգա գարուն,ծիծեռը կգա,

Սոխակն անուշ իր երգը կտա,

Հերոսը հաղթած մոր գիրկը կգա,

Բարդին էլ նոր շունչ,կյանք կստանա։

                                                                                   Հեղինակ Աննա Աղաբաբյան